La Paz, Copacabana, Isla del Sol, Arequipa
Door: Thijs en Félice
Blijf op de hoogte en volg Thijs en Felice
07 April 2016 | Peru, Puno
Hoi allemaal,
We zijn inmiddels in Peru, in de stad Puno, gelegen aan het Titicacameer. Afgelopen weken hebben we weer veel mooie dingen gedaan en meegemaakt. Wat is het toch allemaal mooi hier.
La Paz, Death Road en Tiwanaku: 25-29 maart
Gelukkig vloog het TAM-legervliegtuig aan het einde van de dag om ons naar La Paz te brengen. We landden op een vliegveld achter het internationale vliegveld. Het was helemaal donker en uitgestorven, dus we hebben met alle passagiers eerst een deel in het donker moeten lopen tot we bij de weg waren waar je taxi’s kon aanhouden. Hier hebben we een tijd gewacht aangezien er geen taxi’s naar het lagere deel van de stad wilden rijden. Het was Semana Santa (Pasen) dus de stad gaf een andere eerste indruk dan je normaal zou hebben: bijna alles was dicht. Gelukkig was er nog een Chinese snackbar open dus hebben we wel wat kunnen eten.
Ons hotel zat aan een drukke straat die in het weekend veranderde in een grote kleurrijke markt. Erg leuk dus daar hebben we lekker overheen geslenterd. Er waren zo veel soorten lekker fruit en groenten te zien maar ook gekke producten zoals gedroogde ‘witte’ aardappels die je eerst moet weken voor je ze kan eten (1 van de vele soorten papa’s die ze hier hebben). We hebben 2 dagen de stad verkend en veel highlights gezien. Zoals de heksenmarkt waar ze lama embryo’s verkopen, die je koopt als je een nieuw huis gaat bouwen. Op elke hoek moet je er één begraven en dan brengt dat geluk. Plaza Murillo met de mooie overheidsgebouwen. Plaza Sucre waar een beruchte gevangenis aan gevestigd is, waarin gevangenen opgesloten zitten en hun familie vrijwillig bij hun woont. We zijn er nog bijna per ongeluk naar binnengegaan omdat we dachten dat het open was voor visitors maar dat was dus voor bezoekers van de gevangenen, haha.
Een andere highlight was het met de ‘Teleferico’s’ (skiliftjes) over de stad heen gaan. Er zijn nu 3 Telefericos (Geel, Rood en Groen= kleuren van de vlag) maar ze zijn er nog 9 aan het maken. Erg mooi om de stad zo van boven te zien, je kan zo nog beter zien hoe groot de stad is en hoe die tegen de bergen op gebouwd is. We zijn ook nog met de ‘sur’ toeristenbus (ja ja , de dubbeldekker met koptelefoons) naar de Valle de la Luna geweest. Net buiten de stad ligt dit maanlandschap(je). In vergelijking met die van San Pedro de Atacama was dit erg klein. Van de hoogte,+/- 3400 meter, van La Paz hebben we gelukkig niet veel last gehad.
Bij Gravity hebben we een downhill tocht over “Death Road” geboekt aangezien ze daar de beste fietsen hebben. We kregen een heel pak aan, helm en buff en konden toen beginnen aan de +/-60 kilometer lange afdaling. Het eerste deel was nog goed geasfalteerd, dus kon je heel hard naar beneden gaan. Onderweg stopten we steeds om uitleg te krijgen over de route die volgde of om te horen dat er in de volgende bocht een bus beneden te zien was die naar beneden was gestort. Toen we het andere deel van de Death road op gingen begon het te regenen, we kregen regenjassen en begon de tocht over de onverharde, smalle wegen, met de losliggende stenen en steile afgronden. Erg gaaf was het! Alles goed gegaan hoor, we eindigden in Coroico waar we een lekker biertje gingen drinken op een boven-terras. Toen vloog er een wilde papagaai het terras op, dat was nog nooit eerder gebeurd. De papagaai kwam heel dichtbij, zo dichtbij dat die zelfs ging ‘happen’. Haha.
De volgende dag hebben we een dagtocht naar Tiwanaku gemaakt. Hier zijn oude ruïnes te vinden van het volk dat daar jaren voor de Inka tijd aanbrak al woonde. Grappig om te zien, maar alles was opnieuw opgebouwd, waardoor het niet heel ‘echt’ aanvoelde. Ze waren wel heel slim, want ze hadden een heel irrigatie-kanalen-systeem gemaakt. Het water dat door de irrigatie kanalen stroomde werd overdag verwarmd door de zon, waardoor de grond er ‘s nachts niet bevroor en de oogst niet mislukte. Hierdoor hebben ze er een lange tijd kunnen wonen totdat het te droog werd.
Copacabana & Isla del Sol: 30, 31 maart & 1 april
Bij “HOP-Bolivia” hebben we de busroute “La Paz- Copacabana- Arequipa” geboekt. Dit werkt hetzelfde als het nemen van een toeristenbus in een stad: je stapt op wanneer je wil door dit online aan te geven en gaat dan mee naar de volgende plaats. In de bus kan je al excursies boeken voor de plaats waar je heen gaat en kan je hotels in de bus laten boeken. Super handig is dat je bij je hotel wordt opgehaald en (‘s nachts) naar het hotel wordt gebracht waar je moet zijn. Je hoeft dan niet meer naar het busstation om kaartjes te regelen etc. Voor de route die we gingen nemen was het ook nog zo dat het veiliger is. Je hoort veel verhalen van bussen die op deze route bij de grens worden gekaapt of overvallen.
Om 6.50 werden we bij ons hotel in La Paz opgehaald om in een paar uur naar Copacabana te gaan. We zaten in een kleinere bus aangezien de bus met een bootje het water over moest. Eenmaal in Copacabana hadden we de hele dag om rond te lopen, lekker te lunchen en te chillen. We zijn onder andere de cerro Calvario op geklommen. Een steile heuvel ook wel het einde van de pelgrimsroute die ze tijdens de Semana Santa lopen vanaf La Paz. Je had op de heuvel mooi uitzicht over Copacabana en het Titicacameer.
De dag erna zijn we in de middag met de boot naar Isla del Sol gegaan. Na een ruim uur varen kwamen we aan op het eiland dat ons erg mediterraans aandeed. Het had zo een Grieks eiland kunnen zijn. We hebben ruim 1,5 uur gelopen tot we een hotel vonden dat helemaal afgezonderd lag met uitzicht over het Titicacameer. Daar hebben we ’s avonds super mooi sterren kunnen kijken aangezien er helemaal geen lichtvervuiling in de buurt was. De 2de dag op het eiland zijn we vroeg opgestaan omdat we helemaal naar het noorden van het eiland gingen lopen en in de middag weer terug moesten zijn om de boot te halen. Een mooie route van 5 uur. We kwamen de eerste 2 uur vrijwel niemand tegen totdat we bij de highlights (de ruïnes) in het noorden kwamen. De route terug richting het zuiden was wel een stuk drukker, je loopt dan langs allemaal dorpjes waar net allemaal toeristen waren afgezet. Er waren daar veel kleine kindjes op het strand die naar snoepjes en pennen vroegen (mocht je er heen gaan, neem dat mee voor blije gezichtjes). Al met al was het best een pittig rondje door het steeds omhoog-omlaag-omhoog-omlaag gaan van de weg en het ontbreken van goede zuurstofrijke lucht: op 3800-4100 meter is je inspannen toch iets lastiger.
De boot sloot gelukkig naadloos aan op de bus die ons na 20 minuten bij de grens af zette. Exit -stempels gehaald, de laatste Bolivianos gewisseld naar de nieuwe valuta ‘soles’ en toen de grens over gelopen naar Peru waar de volgende bus al klaar stond. Gelukkig allemaal goed gegaan, want daar hoor je veel slechte verhalen over. Het was erg gezellig in de HOP-Peru bus, aangezien we allemaal bekenden tegen kwamen die we op andere plekken ook ontmoet hadden. Helaas gingen zij allemaal door naar Cusco en wij naar Arequipa.
Arequipa & Colcacanyon: 2-6 april
Heel vroeg in de ochtend kwamen we aan in Arequipa, we werden bij het hotel afgezet, waar we hebben kunnen wachten tot onze kamer klaar was. Redelijk gebroken van de busreis (helaas geen cama, maar mini stoeltjes) zijn we lekker gaan ontbijten met mooi uitzicht over het centrale plein van de stad en konden we de kathedraal goed bekijken. Het was een heerlijk mooie zonnige dag. We hebben gelijk de FREE-downtown-Arequipa-walking tour gedaan. Een enthousiaste gids heeft ons in 2,5 uur alle highlights laten zien en typische producten aangewezen. Zoals de ‘Helado de Queso” wat geen kaas-ijs is, maar gewoon ijs dat zijn naam te danken heeft aan de plakjes die op kaas lijken. Daarnaast zijn we langs één van de vele Alpaca huizen geweest, waar ze alle kleding van de wol maken. Je kreeg er uitleg over het hele proces en de verschillende soorten lama’s die er zijn: de Vicunas (duurste, ook wel Inca gold genoemd, geven de zachtste wol en worden maar 1 keer per 2 jaar geknipt), Alpacas, Llamas en Guanacos (voornamelijk in Argentinië).
Na een chill dagje in Arequipa werden we de dag erna om 3 uur ‘s nachts opgehaald voor de drie daagse tour in de Colca canyon. We hadden geluk want bij de eerste stop in de canyon konden we gelijk Condors spotten. Er waren er ongeveer 7 vlak boven onze hoofden en daarna onder ons aan het ‘termieken’. Wat een indrukwekkende beesten zijn het, erg groot. Eenmaal afgezet waar de toch begon hadden we mooi uitzicht over de vallei en de route die we de aankomende dagen gingen lopen. De route ging redelijk stijl naar beneden maar was prima te doen. Je kon elk moment genieten van het mooie uitzicht over de canyon met zijn groene en zandkleurige kleuren. Eenmaal in het dal liepen we over de brug naar de andere kant. En waren we bijna bij onze slaap- en lunchplaats, toen het begon te regenen. We hadden veel geluk dat we de 3 daagse hadden geboekt, want de regen is niet meer gestopt tot midden in de nacht. De 2-daagse tour moest helaas na de lunch in de stromende regen door. De 2de dag van de tour zijn we langs allemaal uitgestorven dorpjes gelopen, er wonen bijna geen mensen meer aangezien er geen goede scholen zijn vertrekken de jongere mensen. We hadden weer erg mooi uitzicht over de vallei en ook over de oase waar onze volgende overnachtingsplaats was. Het was redelijk zonnig dus we hebben lekker in het zwembad kunnen zwemmen dat gevuld was met water uit de waterval en tussen 2 rotsen was gemaakt. Erg vet. De laatste dag zijn we om 4.30 uur in het pikkedonker aan de route naar boven begonnen. We hadden een super mooie sterrenhemel boven ons, erg indrukwekkend om dit te zien vanuit de canyon. Deze verdween toen de maan eenmaal opkwam. Alleen het laatste deel van de klim was een beetje zwaar aangezien je toen weer minder lucht kreeg. Gelukkig gingen we later op de dag nog naar de ‘natuurlijk-verwarmde’ zwembaden dus we hebben geen spierpijn van de 3 dagen overgehouden. Na een lange busrit met mooie uitzichten over het gekke landschap (gelige heuvels met allemaal groene bolletjes gras, en bergen en de vulkanen op de achtergrond) waren we weer terug in Arequipa. Er waren weer allemaal protesten bezig tegen de presidentskandidaten, want op 10 april zijn hier de verkiezingen, waar niet iedereen het mee eens is.
Nog een halve dag in Arequipa geweest om de laatste higlights te bezoeken en toen de Cruz del Sur bus genomen naar Puno. Deze keer overdag dus konden we het gekke landschap weer bewonderen: oneindig lang gekke geelachtige heuvels, met de groene plukjes gras en af en toe kuddes Alpacas en Vicunas. Er staan veel waarschuwingsborden langs de weg om op te passen voor overstekende Alpacas.
Nu richting de Machu Picchu en dan door naar het noorden van Peru.
Binnenkort meer!
Liefs van ons.
We zijn inmiddels in Peru, in de stad Puno, gelegen aan het Titicacameer. Afgelopen weken hebben we weer veel mooie dingen gedaan en meegemaakt. Wat is het toch allemaal mooi hier.
La Paz, Death Road en Tiwanaku: 25-29 maart
Gelukkig vloog het TAM-legervliegtuig aan het einde van de dag om ons naar La Paz te brengen. We landden op een vliegveld achter het internationale vliegveld. Het was helemaal donker en uitgestorven, dus we hebben met alle passagiers eerst een deel in het donker moeten lopen tot we bij de weg waren waar je taxi’s kon aanhouden. Hier hebben we een tijd gewacht aangezien er geen taxi’s naar het lagere deel van de stad wilden rijden. Het was Semana Santa (Pasen) dus de stad gaf een andere eerste indruk dan je normaal zou hebben: bijna alles was dicht. Gelukkig was er nog een Chinese snackbar open dus hebben we wel wat kunnen eten.
Ons hotel zat aan een drukke straat die in het weekend veranderde in een grote kleurrijke markt. Erg leuk dus daar hebben we lekker overheen geslenterd. Er waren zo veel soorten lekker fruit en groenten te zien maar ook gekke producten zoals gedroogde ‘witte’ aardappels die je eerst moet weken voor je ze kan eten (1 van de vele soorten papa’s die ze hier hebben). We hebben 2 dagen de stad verkend en veel highlights gezien. Zoals de heksenmarkt waar ze lama embryo’s verkopen, die je koopt als je een nieuw huis gaat bouwen. Op elke hoek moet je er één begraven en dan brengt dat geluk. Plaza Murillo met de mooie overheidsgebouwen. Plaza Sucre waar een beruchte gevangenis aan gevestigd is, waarin gevangenen opgesloten zitten en hun familie vrijwillig bij hun woont. We zijn er nog bijna per ongeluk naar binnengegaan omdat we dachten dat het open was voor visitors maar dat was dus voor bezoekers van de gevangenen, haha.
Een andere highlight was het met de ‘Teleferico’s’ (skiliftjes) over de stad heen gaan. Er zijn nu 3 Telefericos (Geel, Rood en Groen= kleuren van de vlag) maar ze zijn er nog 9 aan het maken. Erg mooi om de stad zo van boven te zien, je kan zo nog beter zien hoe groot de stad is en hoe die tegen de bergen op gebouwd is. We zijn ook nog met de ‘sur’ toeristenbus (ja ja , de dubbeldekker met koptelefoons) naar de Valle de la Luna geweest. Net buiten de stad ligt dit maanlandschap(je). In vergelijking met die van San Pedro de Atacama was dit erg klein. Van de hoogte,+/- 3400 meter, van La Paz hebben we gelukkig niet veel last gehad.
Bij Gravity hebben we een downhill tocht over “Death Road” geboekt aangezien ze daar de beste fietsen hebben. We kregen een heel pak aan, helm en buff en konden toen beginnen aan de +/-60 kilometer lange afdaling. Het eerste deel was nog goed geasfalteerd, dus kon je heel hard naar beneden gaan. Onderweg stopten we steeds om uitleg te krijgen over de route die volgde of om te horen dat er in de volgende bocht een bus beneden te zien was die naar beneden was gestort. Toen we het andere deel van de Death road op gingen begon het te regenen, we kregen regenjassen en begon de tocht over de onverharde, smalle wegen, met de losliggende stenen en steile afgronden. Erg gaaf was het! Alles goed gegaan hoor, we eindigden in Coroico waar we een lekker biertje gingen drinken op een boven-terras. Toen vloog er een wilde papagaai het terras op, dat was nog nooit eerder gebeurd. De papagaai kwam heel dichtbij, zo dichtbij dat die zelfs ging ‘happen’. Haha.
De volgende dag hebben we een dagtocht naar Tiwanaku gemaakt. Hier zijn oude ruïnes te vinden van het volk dat daar jaren voor de Inka tijd aanbrak al woonde. Grappig om te zien, maar alles was opnieuw opgebouwd, waardoor het niet heel ‘echt’ aanvoelde. Ze waren wel heel slim, want ze hadden een heel irrigatie-kanalen-systeem gemaakt. Het water dat door de irrigatie kanalen stroomde werd overdag verwarmd door de zon, waardoor de grond er ‘s nachts niet bevroor en de oogst niet mislukte. Hierdoor hebben ze er een lange tijd kunnen wonen totdat het te droog werd.
Copacabana & Isla del Sol: 30, 31 maart & 1 april
Bij “HOP-Bolivia” hebben we de busroute “La Paz- Copacabana- Arequipa” geboekt. Dit werkt hetzelfde als het nemen van een toeristenbus in een stad: je stapt op wanneer je wil door dit online aan te geven en gaat dan mee naar de volgende plaats. In de bus kan je al excursies boeken voor de plaats waar je heen gaat en kan je hotels in de bus laten boeken. Super handig is dat je bij je hotel wordt opgehaald en (‘s nachts) naar het hotel wordt gebracht waar je moet zijn. Je hoeft dan niet meer naar het busstation om kaartjes te regelen etc. Voor de route die we gingen nemen was het ook nog zo dat het veiliger is. Je hoort veel verhalen van bussen die op deze route bij de grens worden gekaapt of overvallen.
Om 6.50 werden we bij ons hotel in La Paz opgehaald om in een paar uur naar Copacabana te gaan. We zaten in een kleinere bus aangezien de bus met een bootje het water over moest. Eenmaal in Copacabana hadden we de hele dag om rond te lopen, lekker te lunchen en te chillen. We zijn onder andere de cerro Calvario op geklommen. Een steile heuvel ook wel het einde van de pelgrimsroute die ze tijdens de Semana Santa lopen vanaf La Paz. Je had op de heuvel mooi uitzicht over Copacabana en het Titicacameer.
De dag erna zijn we in de middag met de boot naar Isla del Sol gegaan. Na een ruim uur varen kwamen we aan op het eiland dat ons erg mediterraans aandeed. Het had zo een Grieks eiland kunnen zijn. We hebben ruim 1,5 uur gelopen tot we een hotel vonden dat helemaal afgezonderd lag met uitzicht over het Titicacameer. Daar hebben we ’s avonds super mooi sterren kunnen kijken aangezien er helemaal geen lichtvervuiling in de buurt was. De 2de dag op het eiland zijn we vroeg opgestaan omdat we helemaal naar het noorden van het eiland gingen lopen en in de middag weer terug moesten zijn om de boot te halen. Een mooie route van 5 uur. We kwamen de eerste 2 uur vrijwel niemand tegen totdat we bij de highlights (de ruïnes) in het noorden kwamen. De route terug richting het zuiden was wel een stuk drukker, je loopt dan langs allemaal dorpjes waar net allemaal toeristen waren afgezet. Er waren daar veel kleine kindjes op het strand die naar snoepjes en pennen vroegen (mocht je er heen gaan, neem dat mee voor blije gezichtjes). Al met al was het best een pittig rondje door het steeds omhoog-omlaag-omhoog-omlaag gaan van de weg en het ontbreken van goede zuurstofrijke lucht: op 3800-4100 meter is je inspannen toch iets lastiger.
De boot sloot gelukkig naadloos aan op de bus die ons na 20 minuten bij de grens af zette. Exit -stempels gehaald, de laatste Bolivianos gewisseld naar de nieuwe valuta ‘soles’ en toen de grens over gelopen naar Peru waar de volgende bus al klaar stond. Gelukkig allemaal goed gegaan, want daar hoor je veel slechte verhalen over. Het was erg gezellig in de HOP-Peru bus, aangezien we allemaal bekenden tegen kwamen die we op andere plekken ook ontmoet hadden. Helaas gingen zij allemaal door naar Cusco en wij naar Arequipa.
Arequipa & Colcacanyon: 2-6 april
Heel vroeg in de ochtend kwamen we aan in Arequipa, we werden bij het hotel afgezet, waar we hebben kunnen wachten tot onze kamer klaar was. Redelijk gebroken van de busreis (helaas geen cama, maar mini stoeltjes) zijn we lekker gaan ontbijten met mooi uitzicht over het centrale plein van de stad en konden we de kathedraal goed bekijken. Het was een heerlijk mooie zonnige dag. We hebben gelijk de FREE-downtown-Arequipa-walking tour gedaan. Een enthousiaste gids heeft ons in 2,5 uur alle highlights laten zien en typische producten aangewezen. Zoals de ‘Helado de Queso” wat geen kaas-ijs is, maar gewoon ijs dat zijn naam te danken heeft aan de plakjes die op kaas lijken. Daarnaast zijn we langs één van de vele Alpaca huizen geweest, waar ze alle kleding van de wol maken. Je kreeg er uitleg over het hele proces en de verschillende soorten lama’s die er zijn: de Vicunas (duurste, ook wel Inca gold genoemd, geven de zachtste wol en worden maar 1 keer per 2 jaar geknipt), Alpacas, Llamas en Guanacos (voornamelijk in Argentinië).
Na een chill dagje in Arequipa werden we de dag erna om 3 uur ‘s nachts opgehaald voor de drie daagse tour in de Colca canyon. We hadden geluk want bij de eerste stop in de canyon konden we gelijk Condors spotten. Er waren er ongeveer 7 vlak boven onze hoofden en daarna onder ons aan het ‘termieken’. Wat een indrukwekkende beesten zijn het, erg groot. Eenmaal afgezet waar de toch begon hadden we mooi uitzicht over de vallei en de route die we de aankomende dagen gingen lopen. De route ging redelijk stijl naar beneden maar was prima te doen. Je kon elk moment genieten van het mooie uitzicht over de canyon met zijn groene en zandkleurige kleuren. Eenmaal in het dal liepen we over de brug naar de andere kant. En waren we bijna bij onze slaap- en lunchplaats, toen het begon te regenen. We hadden veel geluk dat we de 3 daagse hadden geboekt, want de regen is niet meer gestopt tot midden in de nacht. De 2-daagse tour moest helaas na de lunch in de stromende regen door. De 2de dag van de tour zijn we langs allemaal uitgestorven dorpjes gelopen, er wonen bijna geen mensen meer aangezien er geen goede scholen zijn vertrekken de jongere mensen. We hadden weer erg mooi uitzicht over de vallei en ook over de oase waar onze volgende overnachtingsplaats was. Het was redelijk zonnig dus we hebben lekker in het zwembad kunnen zwemmen dat gevuld was met water uit de waterval en tussen 2 rotsen was gemaakt. Erg vet. De laatste dag zijn we om 4.30 uur in het pikkedonker aan de route naar boven begonnen. We hadden een super mooie sterrenhemel boven ons, erg indrukwekkend om dit te zien vanuit de canyon. Deze verdween toen de maan eenmaal opkwam. Alleen het laatste deel van de klim was een beetje zwaar aangezien je toen weer minder lucht kreeg. Gelukkig gingen we later op de dag nog naar de ‘natuurlijk-verwarmde’ zwembaden dus we hebben geen spierpijn van de 3 dagen overgehouden. Na een lange busrit met mooie uitzichten over het gekke landschap (gelige heuvels met allemaal groene bolletjes gras, en bergen en de vulkanen op de achtergrond) waren we weer terug in Arequipa. Er waren weer allemaal protesten bezig tegen de presidentskandidaten, want op 10 april zijn hier de verkiezingen, waar niet iedereen het mee eens is.
Nog een halve dag in Arequipa geweest om de laatste higlights te bezoeken en toen de Cruz del Sur bus genomen naar Puno. Deze keer overdag dus konden we het gekke landschap weer bewonderen: oneindig lang gekke geelachtige heuvels, met de groene plukjes gras en af en toe kuddes Alpacas en Vicunas. Er staan veel waarschuwingsborden langs de weg om op te passen voor overstekende Alpacas.
Nu richting de Machu Picchu en dan door naar het noorden van Peru.
Binnenkort meer!
Liefs van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
