Argentinië, Chili en Bolivia

Hoi Allemaal,

Het gaat goed met ons hoor! We doen zo veel mooie onvergetelijke dingen dat we haast vergeten er ook wat over te vertellen. We zijn inmiddels al bijna 70 dagen onderweg.

We zitten nu een paar dagen in Sucre (Bolivia) en Thijs is al volop bezig met Spaanse lessen. We hebben hier zelfs een soort van dagelijks ritme. In de ochtend Spaans leren: Thijs z’n huiswerk maken en Duolingo-en. ’s Middags naar de markt om bij de fruitvrouwen een vers sapje te halen en te lunchen. Daarna nog even studeren en dan gaat Thijs naar z’n les en dan in de avond lekker uiteten of zelf koken.

Tot zondag blijven we nog in Sucre, dan vliegen we richting Cochabamba en gaan we de Jungle in.

Hieronder wat we allemaal gedaan hebben sinds ons vorige bericht.

Veel leesplezier,
liefs van ons


El Chalten - Argentinië (1,2,3 feb)
Na de mooie Perito Moreno bij El Calafate zijn we met de bus naar el Chalten gegaan. Het was een zeer heldere dag en we zaten redelijk voorin. Toen we bijna bij el Chalten waren en uitzicht hadden op de bergketen kwamen er allemaal mensen ook voorin dringen om foto’s te maken. Wij begrepen toen nog niet zo goed waarom dat was. We hoorden later dat het vrij uniek is dat je de bergketens incl. de Mont Fitzroy zo goed en zonder wolken kan zien. Soms zijn mensen namelijk weken in el Chalten en is de Fitzroy alleen maar verstopt geweest achter de wolken. We hebben verschillende trekkingen gemaakt. Naar een mirrorpoint (niet heel spectaculair). Naar de Laguna de los tres van totaal 21km, deze was heel mooi. Vooral het laatste stuk van de klim was er stijl, maar daar werd je goed voor beloond met heel mooi uitzicht over de vallei en de twee turquoise lagunas die aan de Fitz Roy lagen. Daarnaast hebben we nog de Lago de Torre gedaan, een zeer makkelijke maar lange tocht waarbij het uitzicht minder spectaculair was dan de dagen ervoor.
Eigenlijk ligt alles in el Chalten dicht bij elkaar, het is vrij klein, met nog grotendeels onverharde wegen en er zijn geen pinautomaten. Gelukkig heb je in el Chalten veel leuke restaurantjes en barretjes waar je lekker kan eten en drinken na een trekking. Vooral de biertuin was erg chill.

Bariloche - Argentinië (4 - 8 feb)
We zijn met een hele lange, maar comfortabele, bus van el Chalten naar Bariloche gereden. Lang leve de Cama-stoelen, een soort businessclass stoel uit een vliegtuig. Daar hou je het wel 25 uur op vol.
Bariloche doet vrij Europees aan, het lijkt wel een beetje op een ski-dorp met van die houten huizen. Het ligt heel mooi aan een groot meer en tussen de bergen. Ook heb je heel veel chocolade winkels, alleen is de chocola wel anders dan bij ons. We zijn redelijk wat dagen in Bariloche geweest, aangezien we even klaar waren met tas in- en uitpakken en het vele lopen.
We hebben rondgelopen door parque LlaoLlao in de buurt van het bekende hotel LLaoLLao. Je kon daar mooi uitkijken over de verschillende ‘inhammen’ van het meer, de bergen en uitkijken over het grote meer. We hebben ook een pad genomen dat opeens uitkwam bij ‘Arrayana’ bomen (een speciale boomsoort, ookwel ‘sprookjesachtig’ genoemd). Grappig want dit kwamen we zomaar tegen terwijl er ook hele excursies gaan naar het Arrayana eiland om die boomsoort te bewonderen.
We hebben lekker toeristisch een ‘skilift’ genomen naar de top van een cerro en daar in de draaibar van het restaurant tosti’s gegeten.
We hebben op zondag fietsen gehuurd en zijn het Cirquite chico van 27 km gaan fietsen. Volgens alle boekjes de must-do voor als je in Bariloche bent. Een leuk parcours dat steeds omhoog-omlaag-omhoog-omlaag gaat en mooie uitzichten geeft over de meren en kust. Blij met je versnellingen. Was af en toe wel spannend met de auto’s die hard over de smalle weg reden en vlak langs je reden. Aangezien het zondag was konden we langs het Zwitserse dorpje fietsen waar alleen op zondag en woensdag een eetmarkt is. We hebben daar dan ook heerlijk vers gemaakte empanadas en churipannetjes gegeten. Ook hebben we gezien hoe ze de lokale specialiteit ‘curanto’ maken (op hete stenen werden diverse soorten vlees en groenten gelegd en daarna afgedekt met bladeren, zakken en aarde om te garen).
Aangezien we geen eigen auto hadden en wel de 7 meren in de buurt van Bariloche wilden zien waren we aangewezen op een toeristische excursie met 'busje en gids'. We haalden de gemiddelde leeftijd van de groep goed omlaag, haha. We hebben dus een dag in een busje gezeten en alle 7 meren gezien. Ook gelunched in San Martin de Los Andes een nogal op toeristen ingesteld stadje.

Puerto Montt en omgeving - Chili (9,10,11)
Van Bariloche zijn we met de bus, dwars door de Andes en langs super mooie landschappen, naar Puerto Montt gereden. We moesten weer de grens over naar Chili voor de zoveelste stempel, hihi. Deze keer was de controle wat strenger. Thijs z’n tas werd door een ‘snuffel’ hond geselecteerd om gecontroleerd te worden. Oeps. Wat bleek, er zat nog een appel in. En je mag geen groente en fruit meenemen. Gelukkig was het snel opgelost door een nieuw formulier in te vullen. Wel knap een ‘appel-snuffel-hond’. Haha!
Puerto Montt is een drukke stad met veel verkeer. Je hebt er een paar bezienswaardigheden die je in 1 dag wel gezien hebt. Zo was het leuk om met een bootje langs een eiland te varen en over de boulevard met allemaal kraampjes, langs het water naar Angelmo te lopen. Daar heb je allemaal ‘artesenale’ kraampjes (verkopen allemaal hetzelfde) en een vismarkt waar je allemaal hele kleine ‘restaurantjes’ hebt die gerund worden door moeders en hun dochters. Als je vis bestelt rent iemand naar beneden om de vis op de markt te halen, de Merluza was heel lekker!
De omgeving rondom Puerto Monnt is echt super mooi. Veel velden waren klaar voor de oogst van het graan waardoor het er gelig uitzag. In de verte keek je steeds uit op de vulkaan Osorno met een witte besneeuwde top. Maar verder was het juist weer heel groenig van alle bossen en verschillende bomen. We hebben dan ook een dagje een auto gehuurd wat zeer de moeite waard was. Tot nu toe nog steeds één van onze hoogtepunten. We zijn bv naar de Osorno vulkaan gereden, hebben die een stuk beklommen. Hebben de zeer turquoise watervalletjes van Petrehue gezien, dringend tussen de 1000de andere toeristen, haha. En hebben rond het meer gereden waar het af en toe net leek alsof je in Frankrijk reed, dan weer in Duitsland, dan weer in Chili en dan weer heel ergens anders. Echt super mooi. We zijn ook naar Frutillar en Puerto Varas geweest, twee zeer druk bezochte plaatsen, waar iedereen echt op een halve meter van elkaar op het strand zat. Ze liggen hier namelijk niet op het strand, ze zitten.

Valparaiso en Vina del mar – Chili (12,13, 14)
Na weer een heleboel uren in een Cama stoel gezeten te hebben zijn we in het zonnige, kleurrijke Valparaiso aangekomen. We hebben meteen een Free-walking tour gedaan om in 3 uur een beetje wegwijs te worden in de stad. Echt een aanrader aangezien je dan gewoon achter iemand kan aanlopen door alle smalle straatjes en de verschillende liftjes neemt. Aangezien de stad op allemaal verschillende heuvels (cerros) is gebouwd kan kaart lezen soms redelijk lastig zijn. Het is een grote stad, met veel kleuren, kleine huisjes en mooie uitzichtpunten. Echter zijn we nog nooit zo veel gewaarschuwd om op te letten op onze spullen en gewaarschuwd dat we bepaalde straten, buurten, trappen en pleinen niet moesten bezoeken. Ook hier waren weer heel veel honden op straat. Leuk is het om in Valparaiso de oude trolleybussen te nemen die door de stad rijden. En een rondje langs de kust te gaan varen. Wel grappig de ‘Esmeralda’ lag in de haven, die hebben we een paar maanden geleden nog met SAIL in Amsterdam gezien. Bij Cinzano het oudste restaurant van Valparaiso hebben we een avond gegeten (tip, neem alleen vis). Dat was echt een spektakel! Waarschijnlijk is daar de afgelopen 30 jaar namelijk niets veranderd. Zo had je bv nog de ‘kassa-man’ die alleen maar de kassa als taak had en waren de artiesten die optraden waarschijnlijk nog steeds dezelfde personen. Zo zat de man achter het keyboard van 80+ vrijwel met z’n ogendicht te spelen, hihi.
Aangezien het lekker warm was zijn we ook een dagje naar Vina del Mar (Vina) gegaan, de strandplaats met flatgebouwen, palmbomen, restaurantjes en casino’s. Echt een contrast met Valparaiso. Was wel heerlijk even op het strand te zijn. Weer lekker tussen de zittende mensen.

Colchuagua valley en Pichilemu – Chili (15 -18 feb)
Aangezien Chili veel lekkere wijnen heeft konden we de wijngaarden van Chili natuurlijk niet overslaan. We hebben dan ook een auto gehuurd om door de Colchuagua valley te reiden. De bekende Carmenere druif soort groeit hier. En ja die is heel lekker. Vanuit het schattige stadje Santa Cruz, waar je heel lekker kan eten, hebben we diverse wijnhuizen (bodega’s/Vina’s) bezocht. Bij elke bodega leerde we wel weer iets nieuws, was de tour weer anders en smaakten de wijnen anders. De leukste die we bezocht hadden was Montgrass. We kwamen hier gewoon aanrijden en konden meteen een privé tour krijgen over de wijngaarden (= eroverheen lopen en ook druiven proeven!), door de ruimte lopen waar de wijn geproduceerd wordt (=onder een tank hangen en een slokje proeven ) en daarna een proeverij met heerlijke carmenere wijnen. De bodega Vina montes was ook leuk maar veel massaler, daar ging je in een open auto over de wijngaard rijden.
Na alle wijnen rond Santa Cruz zijn we naar het Surf dorpje Pichilemu gegaan. Heerlijk uitgewaaid op het strand en super mooie zonsondergang gekeken.
Om de Chileense witte wijnen te proberen zijn we naar de Casablanca streek onder Valparaiso gereden. Waren ook weer heel lekker .

Mendoza en Maipu – Argentinië (19 -22 feb)
Na alle Chileense wijnen was het tijd voor de Argentijnse varianten uit de buurt van Mendoza en Maipu. Met een nachtbus zijn we dwars door de Andes, over kleine slingerpaadjes gereden met een chauffeur die haast had. Hierdoor kwamen we ‘s morgens heel vroeg/ veel te vroeg aan in Mendoza. Mendoza is een schattige stad. Met de bekende 5 pleintjes, vele restaurantjes en barretjes. Er heerst een heel goede sfeer en je kan er prima rondstruinen. Aangezien het 36-38 graden werd zou het in de stad te warm worden, dus hebben we een chiller hotel in Maipu geboekt: met een zwembad om af te koelen. We hebben hier vooral gechilled, dagboekjes bijgewerkt, gewerkt aan de reisplanning en veel plonsjes in het zwembad genomen. Op de minst warme dag hebben we fietsen gehuurd en zijn langs een aantal bodega’s gefietst om hun wijnen te proeven. Echt schattig, deze bodega’s waren allemaal veel kleiner dan die in Chili. Zo zijn we oa geweest bij Di Tomaso (een van de oudste, kleine bodega’s gerund door een familie. Je krijgt een leuke rondleiding die dwars door de ouderwetse ‘tonnen’ gaat, ze hebben er een trap in gemaakt). Vina Cerno was een biologische bodega waar ze een ander wijn proces volgen. De Vinotheek El botella was ook leuk om te bezoeken, hier kreeg je 5 verschillende soorten Malbec van 5 verschillende kleine bodega’s uit de buurt. Erg leuk om 5 verschillende naast elkaar te proeven die op verschillende manieren zijn geproduceerd: in een ijzeren fust, biologisch, in Franse eikenvaten, in Amerikaanse eikenvaten en een blend (een periode Frans en periode Amerikaans). Je kon zo goed de verschillen proeven. Frans is meer zoetig/cocos/ pruimen achtig en Amerikaanse meer tabak achtig, veel sterker qua geur.

Salta en omgeving - Argentinië (24,25,26 feb)
Van Maipu zijn we eerst met een bus naar Mendoza gegaan en daarna een nachtbus naar Salta. We zaten boven op de voorste rij, dus toen we in de ochtend aankwamen hebben we goed kunnen kijken naar het mooie landschap. Salta is weer een schattige stad met een centraal plein waar allemaal restaurantjes en cafétjes omheen zitten. Het is een goede plaats om uitstapjes te maken naar de omliggende dorpen en het landschap rondom Salta te zien. Zo hebben we een ‘tour’ gedaan naar Cacchi, een klein wit dorpje. Vooral de weg naar Cacchi was super mooi. Het eerste deel van de weg ging nog langs allemaal akkers, met vooral tabak plantages. Je zag de nieuwe en oude varianten van de tabakdrooghuisjes langs de kant van de weg. Toen we de bergen in gingen zag je het landschap veranderen in jungle: heel veel groene planten en planten die op planten groeide. Hierna veranderde het landschap weer: deze keer in laag groeiend groen (struiken en kleine bomen), daarna werd het ‘bergachtig’ en kwamen er ook rode stukken en meer rode canyon tussendoor en uiteindelijk groeide er allemaal cactussen. Erg mooi de Quebrada (vallei) de Escoipe. De route Cuesta di Obispo was super mooi, een slingerpad over heel groene bergen.
De volgende dag hebben we een auto gehuurd om het Noordelijke deel boven Salta te verkennen (de Quebrada Humacara). Dit was ook echt heel mooi, weer heel anders. Hier had je meer Canyon achtige bergen. Zo had je in het plaatsje Purmamaraka een berg die 7 kleuren gesteente onder elkaar had. We hebben met de auto de route del colores gereden, super mooi door de terracotta kleurige bergen. Bij Tiliaca hebben we een fort en een paar huizen bekeken die nog uit de Inca tijd afstamden.

Cafayate en omgeving – Argentinië (26,27,28 feb)
Vanuit Salta ben je in een paar uur in Cafayate. Dit was weer een hele mooie route door de Canyons.. We hebben vanuit Cafayate ook een groot deel van deze Quebrada bezocht met een tour.
Cafayate heeft ook hele lekkere wijnen, en bodega’s. Die hebben we dan ook bezocht. Vooral de wijnen bij Porvenir waren heel lekker. Je hebt hier voornamelijk de Torentes druif voor witte wijn. Op het plein hebben we zelfs Torentes ijs gegeten.
We hadden geluk dat we in het weekend in Cafayate waren: het was het laatste weekend van Carnaval. Dus konden we ’s avonds naar de dansende mensen kijken in de Carnavalsstraat. De straat was afgezet en aan beide kanten stonden lange rijen met stoelen. Er was steeds een grote auto met muziek die voor de groep met dansers uitreed naar de andere kant van de straat. De dansers hadden steeds allemaal ongeveer dezelfde outfits aan, met palletjes kraaltjes, glitters en belletjes. Ze deden steeds een synchrone dans maar dan wel de mannen bij elkaar en de vrouwen bij elkaar. Leuk om te zien dat ook de hele kleine kinderen (van 3 jaar ofzo?) heel enthousiast meeliepen en danste. Aan de kant zaten vooral ouders met kinderen en jongeren tot 16/18 jaar. Maar geen toeristen. Ze liepen ook bijna allemaal met schuimspuitbussen waarmee ze elkaar en ons ook helemaal onderspoten.

San pedro de atacama – chili (29 feb, 1,2 mrt)
De nachtbus van Salta naar San pedro de Atacama was best een avontuur. De grensovergang zat op 4300 meter en sommige delen van de weg gingen over 5000 meter hoogte. Als je nog niet geacclimatiseerd bent is dat best hoog. Zodoende waren er ook veel mensen bij de grens niet helemaal lekker geworden. Je voelde het inderdaad aan je hoofd en als je even iets te snel liep merkte je dat meteen aan je lichaam. Aangezien we de grens in de ochtend over gingen hadden we daarna nog alle tijd om van het buitenaardse landschap te genieten tot we in de stoffige stad San Pedro de Atacama aankwamen. San pedro de atacama is echt ingesteld op toeristen. De kleine straatjes zitten vol met toerbureautjes, supermarktjes en restaurantjes. Alle huizen hebben maar maximaal 1 verdieping. In het centrum zijn alleen maar witte muren, hebben de huisjes allemaal houten deuren en zijn de wegen onverhard en heel stoffig. We hebben de eerste avond een sterrentoer gedaan. We kregen eerst van een soort professor uitleg over het heelal op een groot scherm. Vet was dat hij de sterrenhemel ook realtime kon laten zien, dus als je langs het scherm keek, kon je de sterren in het echt zien. Na de uitleg gingen zijn we met telescopen de sterren van dichtbij gaan bekijken: echt vet zoveel sterren en zelfs de manen van Jupiter waren zichtbaar.
In San Pedro de Atacama hebben we ook een tour gedaan naar Valle de La luna. De naam zegt het al, het was echt een maanlandschap waar we doorheen gingen. Sommige delen van het landschap leken wel bedekt met sneeuw maar nee dat was zout. We zijn een verlaten zoutmijn in gegaan en hebben de zonsondergang gezien. De volgende dag hebben we een tour gedaan naar de Tatio Geysers die helaas al om 4.30 begon. Het was mooi om de stoomwolkjes uit de grond te zien komen, alleen waren we net te kort geleden in Yellowstone geweest, wat toch wel veel indrukwekkender is.

3 daagse tour door woestijn en Salar de Uyuni – Bolivia (3,4,5mrt)
Het is erg lastig om een goede betrouwbare maatschappij te vinden in San Pedro de Atacama aangezien alle 1000de tourbureautjes precies hetzelfde lijken aan te bieden, terwijl de kwaliteit in de praktijk nogal kan verschillen. Zo zijn er vele verhalen van dronken chauffeurs etc. We hebben uiteindelijk gekozen voor World White Travel, een organisatie die zelf ook actief is in Bolivia en de tour dus niet uitbesteed. De hele trip is echt onvergetelijk. We dachten dat we alle soorten landschap en natuur nu wel gezien zouden hebben, maar nee. Dit was weer zo ontzettend indrukwekkend. De zoutvlaktes zijn bij iedereen wel bekend, en ook echt heel mooi. Maar de twee dagen voor je op de zoutvlaktes aankomt zijn heel indrukwekkend. In een Toyota Landcruiser 4x4 reden we dwars door de woestijn, langs allemaal Laguna’s in de meest mooie kleuren en soms vol met flamingo’s. Ook hele gekke rots formaties. De hoogte van 3500 tot 5000 meter was wel te voelen, iedereen had de eerste dag matige tot zeer erge hoofdpijn. De laatste dag kregen we te zien waar we voor kwamen: de oneindige zoutvlaktes. We zijn meer dan 100 km over de salar gereden, super indrukwekkend. Natuurlijk ook uitgebreid gestopt om mooie foto’s te maken. Aangezien er de afgelopen tijd veel regen was gevallen was het zout super wit. Combineer dit met een strakblauwe lucht en je kan de meest maffe foto’s maken. De eindbestemming van de tour was Uyuni, een stadje midden in de woestijn, waar het lijkt alsof ze alles nog aan het bouwen zijn. We hebben nog gezellig drankjes gedronken met Dominique, Victoria, Kitty en Becky met wie we in de auto zaten. Op aanraden van onze chauffeur zijn we in een lokaal restaurantje Costillas de LLama (lama) gaan gegeten, erg lekker ze smaakte naar lam.

Volgende keer meer. Groetjes!